Autoritarismu | |
---|---|
ideoloxía política, forma de gobiernu y sistema políticu | |
Autocracia | |
L'autoritarismu[1] ye l'exerciciu de l'autoridá imponiendo la voluntá de quien exerz el poder n'ausencia d'un consensu construyíu de forma participativa, aniciando un orde social opresivo y carente de llibertá y autonomía. La sociedá preindustrial ta marcada pola imposición d'una fuerte autoridá y xerarquía en tolos órdenes (relixosu, políticu, económicu, etc.), con una indiscutida autoridá masculina y paterna dientro de la familia (patriarcáu, paternalismu), frente a los graos cada vez mayores de llibertá y autonomía propios de la sociedá industrial y la sociedá postindustrial. Nel contestu psicolóxicu individual, pero tamién social, defínese la personalidá autoritaria.[2] En educación, defínese la pedagoxía autoritaria, heterónoma o tradicional, frente a la pedagoxía progresista.[3]
En ciencia política y socioloxía el conceutu de "autoritarismu" nun tien una definición unívoca, lo que dexa identificar como autoritaries munches y bien distintes ideoloxíes, movimientos y rexímenes políticos. Delles definiciones lexicográfiques son simplificadores: "sistema fundáu primariamente nel principiu d'autoridá" -esto ye, que nun almite crítica-;[4] "acuñar pol fascismu como términu apreciativo, pa pasar a ser utilizáu ... [nel contestu de la llucha contra'l fascismu y el nazismu] para denotar l'autoridá malvada” ... l'abuso y l'escesu de l'autoridá qu'entartalla la llibertá ... más que representar lo opuesto de democracia ... significa lo contrario de llibertá".[5] Otres faen por acumuladura de términos que, magar pueden entendese como rellacionaos, nun son puramente sinónimos ("la doctrina política qu'aboga pol principiu del gobiernu absolutu: absolutismu, autocracia, despotismu, dictadura, totalitarismu").[6] Les que pretenden precisar traces centrar en cuestiones como "la concentración de poder en manes d'un líder o una pequeña élite que nun ye constitucionalmente responsable ante'l cuerpu del pueblu", el "exerciciu arbitrariu del poder ensin considerancia d'otros cuerpos" que puedan llinda-yos (separación de poderes), y l'inesistencia de mecanismos que dexen una efectiva alternanza nel poder, como les eleiciones llibres multipartidistes.[7]